از نظر آموزه های قرآنی، انسان ها از نظر فهم و ادراک در یک سطح نیستند؛ چنان که از نظر مالی در یک سطح نیستند. بنابراین، در معاشرت ها و ازدواج ها و امور دیگر اجتماعی لازم است تا انسان با «کفو» و هم سطح خویش ارتباط داشته باشد.
تفاوت های از جنس تفاوت های مالی می تواند عزت انسان مومن را مخدوش سازد. بنابراین، بهتر است تا در معاشرت ها و نیز سفرها کسانی را به عنوان همراه و همسفر انتخاب کنیم که هم سطح باشیم. این گونه انتخاب در دوستان و همسفران به ما کمک می کند تا هم حرف یک دیگر را فهمیده و تعاملات بهتری داشته باشیم و هم بتوانیم به دور از هر گونه خواری، با عزت تمام زندگی کرده و از مکارم اخلاقی یک دیگر سود بریم و کرامت خویش و دیگران را حفظ کنیم که بسیار مهم و اساسی در قرآن و اسلام است.
امام صادق(ع) می فرماید: همسفرانی برگزینید که دخل و خرجشان با شما همسانی داشته باشد تا خوار نشوید.(الکافی، ج4، ص287)
اگر کسانی از نظر مالی وضعیت بهتری دارند، می بایست به گونه ای عمل نکنند که موجب خواری همراهان و همسفران شود.
شخصی می گوید: ما یک گروه بیست نفری بودیم که به حج می رفتیم، هرچند فرسخی که برای استراحت توقف می کردیم، گوسفندی از پول خودم خریده ذبح می کردم و کباب تهیه نموده، به همه دوستان می دادم، ولی همین که امام علیه السلام از ماجرا خبردار شد، این عمل را تخطئه کرد و فرمود: چون دیگران از نظر مالی نمی توانند مانند تو این چنین پذیرایی کنند، قهراً در خود احساس ضعف و حقارت می کنند و این عمل پیش از آنکه روح سخاوت تو را شکوفا کند همراهانت را خوار می سازد.(بحارالانوار، ج 99، ص 122)
امام باقر علیه السلام می فرماید: «إذا صحبت فاصحب نحوک و لا تصحب من یکفیک فإنّ ذلک مذلّة للمؤمن؛ با شخصی همانند خود دوستی کن و با کسانی که مخارج تو را می دهند، همراه نباش؛ زیرا با این عمل، مؤمن خوار و اسیرگونه می شود. »(بحارالانوار، ج 76، ص 268)
و در روایت دیگر امام صادق علیه السلام فرمودند: «إصحب مثلک؛ با شخصی مثل خودت همراه باش.» (بحارالانوار، ج 76، ص 269)
بنابراین، در حضر و سفر اگر گروهی با هم هستند، بهتر است تا دانگی هم کیسه شوند و هر یک دانگ خود را بپردازد تا موجب خواری و ذلت نشود.